Hoi, ik ben Lucy! Samen met mijn broers Lucky en Teddy ben ik ooit gevonden op een vuilnisbelt in Culemborg. Dat was een moeilijke tijd voor ons, en zelfs nu voelt het soms nog een beetje eng. Ik ben een schuwe poes, dus ik houd meestal wat afstand, maar soms voel ik me dapper en kom ik spelen. Dan miauw ik en probeer ik oogcontact te maken. Het is mijn manier om te laten zien dat ik je vertrouw.
Ik hoop dat ik ooit een plekje vind waar ik rustig mag wennen, een plek waar ik gewoon mezelf kan zijn, zonder dat ik me gespannen voel. Misschien word ik dan langzaam wat rustiger. Het zou fijn zijn om één van mijn broers mee te nemen, want samen voel ik me veiliger. We hebben elkaar altijd gesteund, en ik denk dat we samen veel makkelijker kunnen wennen aan een nieuw thuis.
Ik weet dat ik de tijd krijg om me op mijn eigen manier aan te passen, en misschien, als ik wat meer vertrouwen krijg, zal ik mezelf steeds meer laten zien. Tot die tijd blijf ik genieten van de kleine momenten van spelen en contact maken. Wie weet wat de toekomst ons brengt